Na het plotselinge overlijden van haar man, kwam Carla’s leven in een stroomversnelling. Ze moest het huis verkopen waar ze samen bijna een halve eeuw hadden gewoond, én snel op zoek naar een nieuwe plek. Carla ging van een herenhuis naar een appartement. Inmiddels woont ze met plezier in Tuindorp-Oost.
Vanuit de luie stoel kijkt poes Nouschka het bezoek een poosje nieuwsgierig aan. Dan besluit ze dat het tijd is voor een dutje. “Mijn man en ik hebben haar samen uit het asiel gehaald”, vertelt Carla. “Nouschka was geen buitenpoes en we zeiden nog gekscherend tegen elkaar dat dat ook maar goed was. Dan kon ze tenminste mee als wij ooit naar een appartement zouden gaan.”
Van herenhuis naar flat
Dat appartement kwam er voor Carla sneller dan verwacht. Sinds twee jaar woont ze op de tweede verdieping van een flat in Tuindorp-Oost. Een jaar eerder overleed haar man heel plotseling. 45 jaar was Carla met hem samen. Al die tijd woonden ze in een groot herenhuis in de F.C. Dondersstraat.
Moeilijke periode
“Het was financieel niet haalbaar in mijn eentje in dat huis te blijven. Het was ook te groot voor mij alleen”, zegt Carla. “Maar als het had gekund, was ik er wat langer gebleven. Nu kwamen er in een korte tijd zoveel veranderingen dat ik het amper kon bevatten. Binnen één jaar overleed mijn man, moest ik ons huis verkopen, een nieuwe woning zoeken en verhuizen. Ik had nauwelijks tijd om over alle financiële beslissingen na te denken. Het was een hele moeilijke periode.”
Sociale netwerk
Voor Carla stond vast dat haar nieuwe woning een appartement moest zijn. “Ik wilde ergens naartoe waar ik zo lang mogelijk kan blijven. En dan ook nog in mijn oude buurt. Ik moest mijn man en mijn huis al missen. Ik zou het niet trekken om mijn sociale netwerk ook kwijt te zijn. Ik heb wel familie ─ drie kinderen en twee kleinkinderen ─ maar die wonen niet naast de deur.”
Licht en ruim
Carla’s appartement is 95 vierkante meter groot. Het heeft twee slaapkamers, een eetkeuken, twee bergingen en een balkon op het zuiden. “Toen ik het ging bekijken, was ik verbaasd over het licht en de ruimte. Het is fijn dat het zo groot is, want ik wil graag mijn kinderen en kleinkinderen kunnen ontvangen.”
Geen trappen
“Ik mis mijn vorige huis wel, maar hier is het ook heerlijk”, gaat Carla verder. “Tuindorp-Oost is een rustige buurt. Ik hoor ook geen geluiden van de andere flatbewoners, behalve als ze klussen. Ik ben vooral blij dat ik niet meer hoef te traplopen; ik heb namelijk al heel lang last van zenuwpijn in mijn been.” Eén nadeel heeft het appartement wel: “De servicekosten zijn hoog, en er wordt relatief weinig voor dat geld gedaan.”
Uitzicht op schoolplein
Carla puzzelt graag aan haar grote eettafel in de woonkamer. Of ze speelt er het spelletje Wordfeud op haar tablet. Aan de keukentafel zit ze ook graag. Die kijkt uit op het schoolplein van De Regenboog en Paulusschool. “Het is leuk om naar de spelende kinderen te kijken!”
Verder is ze veel weg. “Ik zit in twee koren, bezoek mensen en ga graag naar musea en de gratis lunchpauzeconcerten in TivoliVredenburg.”
“Ik hoef hier niet weg als ik minder mobiel word. Dat is een geruststellende gedachte”
Nieuwe knie
Acht maanden geleden kreeg Carla een nieuwe knie: “Ik wilde die operatie vooral om te kunnen blijven fietsen. Sinds het overlijden van mijn man heb ik namelijk geen auto meer. Nu laat ik de zware boodschappen af en toe aan huis bezorgen, zoals kattengrit en wijn. Verder doe ik alles op de fiets. Ik red me nog goed en daar ben ik blij om. In elk geval hoef ik hier niet weg als ik minder mobiel zou worden. Dat is een geruststellende gedachte.”
Fotografie: Puck ’t Hart; Tekst: Saskia Engbers.
