De kinderen zijn het huis uit en uw woning voelt te groot. Of door gezondheidsklachten wilt u graag meer aangepast wonen. Dan gaat u nadenken over verhuizen, over andere manieren van wonen. Elly Verkleij, eigenaar van Welwonend Makelaardij, komt deze voorbeelden wekelijks tegen. Ook heeft zij dit proces met haar vader van dichtbij meegemaakt. “Zie verhuizen uit de vertrouwde omgeving niet als een stap achteruit, maar juist een stap vooruit.”
Aan de rand van Vleuten, op een groot perceel vol kleurrijke bloemen en planten, staat de boerderij waarin Elly woont alsook het sfeervolle kantoor van Welwonend Makelaardij. Hier praat ik allereerst met Elly over hoe het is om als senior je vertrouwde woning te moeten verlaten. “Verhuizen is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen in iemands leven. Als je jong bent, is het nieuw, spannend. Als je wat ouder wordt, voelt het veelal alsof je een heel leven achterlaat. Maar het kan juist een stap vooruit zijn, aangepast op je situatie.”
Verhuizen naar een seniorenappartement kan een goede optie zijn, zodat je gelijkvloers woont en met een alarminstallatie zorg binnen handbereik hebt. Elly: “En soms is de stap naar een verzorgingshuis het beste en moet de oude woning worden verkocht. Dat is een emotioneel proces, zeker als je je leven lang in die woning hebt gewoond. Het is mooi dat mensen mij in deze fase vertrouwen, ik ga daar altijd integer mee om.”
“Kangoeroewoning: zelfstandig samen leven”
Het is verstandig om vroegtijdig te gaan nadenken over hoe je wilt wonen als je ouder bent. Samen met een groep vrienden grond kopen bijvoorbeeld en daar gezamenlijk op bouwen. Of met je kinderen op één terrein wonen. Elly vertelt hier enthousiast over: “Onlangs hebben we een mooie boerderij in Haarzuilens aangekocht voor een ouder echtpaar en een van hun kinderen. Zij hadden geld bij elkaar gelegd om gezamenlijk te kunnen wonen. Dat is een kangoeroewoning geworden: samen in één pand, maar wel met eigen ingang.”
Dat lijkt verdacht veel op de situatie waarin Elly zelf woont. Ze glimlacht: “Wij hebben deze boerderij in 1999 met een zwager en schoonzus gekocht. Toen zij besloten te verhuizen, zijn mijn schoonouders hier komen wonen. Het is prettig dat ze in de buurt zijn, ook al kunnen zij nog prima zelfstandig wonen. We zien elkaar dus veel, ook onder werktijd. Mijn schoonmoeder geeft namelijk schilderlessen in het atelier dat grenst aan ons kantoor. En hoe mooi is onze tuin? Daar zorgen mijn schoonouders wel voor!”
Niet alleen over een kangoeroewoning kan Elly meepraten, maar ook over een mantelzorgwoning. En dat is een waardevolle ervaring, meent Elly. “Zo’n 3 jaar geleden overleed mijn moeder en bleef mijn vader in huis achter. Hij leed op dat moment aan Alzheimer en kon moeilijk alleen blijven wonen. Je vraagt je dan af, wanneer haal je als kind de zelfstandigheid van je ouders weg? Je wilt het beste voor ze. Maar dat is niet altijd wat ze zelf willen. Op dat moment had mijn vader liever met mijn moeder verder geleefd.”
Na samen de alternatieven te hebben doorlopen, is haar vader in Vleuten op het terrein komen wonen. We nemen een kijkje in de woning die achter het kantoor staat. Een zachtgrijs houten huis, als skeletbouw uit Scandinavië gekomen. Vanbinnen word ik verrast door de hoogte van het huis, waardoor de woonkamer met keuken ruim aanvoelt. Met een slaapkamer en badkamer op de begane grond is het een ideale seniorenwoning.
“Fijn dat hij zo dichtbij was”
“We merkten dat hij hier een opleving kreeg. Hij had hier zijn zelfstandigheid en zijn eigen bezigheden. Zo kwam er wekelijks een vrijwilliger langs met wie hij losse foto’s inplakte. En het fijne was: hij was niet op afstand, maar juist altijd in de buurt. Elke dag rond half elf – soms later – kwam hij op kantoor een kopje koffie drinken. Als dat eens niet gebeurde, wist je dat je even een kijkje moest gaan nemen. Hij is onlangs helaas overleden, ik vond het erg waardevol dat hij zo dicht bij ons was.”
“Luisteren naar ieders behoeftes”
Al haar ervaringen hebben ook Elly’s kijk op het vak gekleurd. “Ik ben nóg meer gaan luisteren, naar behoeftes en naar emoties. Ik kan senioren – en ieder ander – het beste helpen door er voor ze te zijn, eigenlijk door gewoon mens te zijn.”
Fotografie: Puck ’t Hart. Tekst: Stephanie de Blieck.