Ze vonden hun jaren 30-huis niet ideaal voor een ouder wordend stel. Daarom besloten Huti Hoen en Paul van Pottelberghe hun woning te verruilen voor een appartement in de nieuwe wijk Zijdebalen. Daar ging een roerige tijd aan vooraf. Huti: “Ik heb me niet gerealiseerd hoeveel je moet regelen als je nieuwbouw koopt.”
Rond de Oudenoord, waar ooit de Gamma stond, is de splinternieuwe woonwijk Zijdebalen verrezen. Sinds een klein jaar bewonen Huti en Paul hier een luxe appartement. Het ligt op de vierde verdieping en telt 105 vierkante meter.
De woonkamer – met een strakke open keuken – neemt ongeveer de helft van die ruimte in beslag. Het aangrenzende balkon geeft uitzicht op een gemeenschappelijke binnentuin. Daarnaast hebben Huti en Paul een slaapkamer, kleine kamer, veel bergruimte en een inpandige garage.
“Mijn vader moest mijn moeder op een gegeven moment letterlijk de trap op duwen. Zo’n situatie wilden wij voorkomen”
23 jaar lang woonden ze op de Van Asch van Wijckskade. “We hadden een huis met drie verdiepingen dat veel onderhoud nodig had”, vertelt Paul. “Omdat we ouder werden, besloten we te verhuizen naar een appartement. Ik had het beeld van mijn ouders voor ogen: mijn vader moest mijn moeder op een gegeven moment letterlijk de trap op duwen, anders kon ze niet boven komen. Zo’n situatie wilden wij voorkomen.”
Huti en Paul hadden de wens om in de binnenstad te blijven. “Verder wilden we een appartement in een pand dat is gebouwd om te wonen”, aldus Paul. “We hebben kennissen in het oude AZU. Prachtig, maar zó onpraktisch, met veel trapjes.”
Na een zoektocht kwam project Zijdebalen om de hoek kijken. Paul: “We hebben ons ingeschreven en hadden geluk: we werden ingeloot voor onze eerste keuze.”
Omdat de bouw uitliep, moesten Huti en Paul tijdelijk een appartement huren op de Lamérislaan in Tuindorp-Oost. Daar kreeg Huti ernstige hartklachten. Ze kan er nu lachend over vertellen: “Ik wilde in het nieuwe appartement graag een witte gietvloer, maar Paul vond die kleur te besmettelijk. Hij zei grappend tegen me: ‘Als jij doodgaat voordat we verhuizen, komt die witte vloer er niet in.’ Huti knapte gelukkig op, en in het huidige appartement ligt een stralend witte gietvloer.
“Het bevalt ons hier perfect”, zegt Paul. “Alle bewoners zijn rond dezelfde tijd gekomen en staan open voor contact.”
Huti: “Ik vind het heel prettig om de mensen te kennen die om mij heen wonen. Paul en ik zijn wat dat betreft sociale apen.”
Of er ook mindere puntjes zijn? Huti: “Ik dacht dat je in zo’n nieuw appartement niets zou horen van de bovenburen. Maar ik hoor ze lopen en weet precies wanneer de wasmachine draait.”
Paul: “Ik hoor die dingen niet. Zelf vind ik het een nadeel dat we stadsverwarming hebben. Daardoor kunnen we niet op zoek naar de goedkoopste aanbieder.”
“Waar ik me op verkeken heb, is hoeveel je moet regelen als je nieuwbouw koopt”, zegt Huti terugblikkend. “Ik dacht altijd: als je in een nieuw appartement trekt, is alles kant-en-klaar. Maar dat is verre van het geval. Al twee jaar voordat je er gaat wonen, moet je allerlei keuzes maken voor een ruimte die je nooit hebt gezien.”
Huti noemt een aantal voorbeelden van die keuzes: willen we extra muren of niet? Waar komen de stopcontacten? Welke keuken, badkamer en welk toilet komen er? Welke tegels? Wie gaat die erin zetten? Wie doet het stucwerk? “Al die beslissingen moesten we nemen terwijl ik ernstig ziek was. En elke keuze kost geld, dus je moet er héél goed over nadenken en strak budgetteren.”
Paul beaamt dat: “Tegen mensen die nieuwbouw overwegen, zou ik willen zeggen: bezint eer ge begint. Doe het alleen als je er echt zin in hebt om je overal in te verdiepen.”
Fotografie: Puck ’t Hart; Tekst: Saskia Engbers.