Weia Reinboud behoort tot de eerste bewoners van Het Groene Dak. Begin jaren negentig kwam ze naar deze ecologische woonwijk in Voordorp. Sindsdien woont ze er in een vegetarische woongroep met vier andere mensen, onder wie haar vriendin Rymke.
“Ik koos indertijd voor een woongroep om met vrienden te wonen, en om spullen en kosten te delen”, vertelt Weia. “Wij hebben bijvoorbeeld een wasmachine die op zonneboilerwater werkt. Zo’n apparaat is duur en koop je niet snel alleen. Verder hebben we een grote, gemeenschappelijke ruimte. Daar staan twee piano’s en een drumstel. In de loop der jaren hebben we daar heel veel muziek gemaakt. Zo’n ruimte heb je ook niet als je in je eentje huurt.”
Het Groene Dak was in 1993 het eerste ecologische woonproject in Utrecht. Er zijn 66 woningen, variërend van eenpersoons- tot groeps- en gezinswoningen. De bewoners van Het Groene Dak kunnen elkaar ontmoeten op het gemeenschappelijke binnenterrein. Bijvoorbeeld in de moestuin, of in het tuinhuis met grasdak. Hier wordt vergaderd, gewerkt en gefeest.
“We hebben een Zorggroep waarin steeds twee mensen dienst hebben”
Weia’s woongroep telt vijf leden. Samen leven ze op ongeveer 275 vierkante meter, verdeeld over drie verdiepingen. “Allemaal hebben we een kamer met een eigen keuken. Daarnaast zijn er gemeenschappelijke ruimtes, waaronder een aantal kleine kamertjes. “Die hebben we ingericht als logeerkamer, metaalwerkplaats en houtwerkplaats”, zegt Weia. “Ook is er een winkeltje. Daar verkopen we veganistische en biologische producten. De winst gaat naar goede doelen.”
Weia’s kamer ligt op de begane grond. Toch is ze veel vaker op zolder te vinden. Dat heeft te maken met de temperatuur. “Beneden komt weinig licht en zon binnen. Het is er kil en ik wil niet onnodig stoken. Op zolder is het veel aangenamer.”
Vanwege de warmte heeft Weia haar bed – dat ze ooit zelf maakte van afvalhout – naar zolder verplaatst. “Ik moest het wel eerst doormidden zagen, anders was het te groot om de trap op te krijgen.”
Een hele klus dus. Maar nu haar bed eenmaal op de hoogste verdieping staat, geniet Weia daar erg van: “Ik lees, computer, en eet zelfs op of in mijn bed.”
Een paar jaar geleden hadden Weia en Rymke plannen om zich aan te sluiten bij een ecologisch woonproject in Ede. “Het leek ons wel wat om aan de rand van het bos te wonen en niet aan de rand van de A27, zoals nu”, vertelt Weia. “Maar de bouw van het huis waarvoor we belangstelling hadden, ging niet door. Daarom zijn we uiteindelijk niet verhuisd. In Ede zouden Rymke en ik voor het eerst in ons leven gaan samenwonen.” Of ze dat nu dan niet doen? “Nee, we hebben hier allebei onze eigen ruimte.”
Weia ziet zich voorlopig wel in dit huis blijven. “Afgezien van de snelweg, woon ik hier prima. Mocht ik slecht ter been raken, dan isoleer ik mijn kamer beneden heel goed en zet ik mijn bed daar weer neer.”
Maar op dit moment is ze nog topfit: “Ik doe aan atletiek, en heb het wereldrecord hoogspringen, speerwerpen en zevenkamp in mijn leeftijdsklasse.”
In Het Groene Dak vinden de bewoners het belangrijk elkaar te helpen als dat nodig is. Weia: “We hebben onder meer een Zorggroep waarin steeds twee mensen dienst hebben. Moet er bijvoorbeeld iemand naar het ziekenhuis, dan regelen zij vervoer. En als een bewoner een been breekt, zorgen zij voor boodschappen. De Zorggroep is er ook gekomen met het oog op de toekomst: de eerste bewoners van Het Groene Dak waren vooral dertigers, inmiddels zijn we met veel zestigers.”
Fotografie: Puck ’t Hart; Tekst: Saskia Engbers.